Przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę w orzeczeniach Sądu Najwyższego

Poniżej przedstawiam moim zdaniem najciekawsze orzeczenia Sądu Najwyższego, które udało mi się znaleźć, dotyczące wypowiedzenia umowy o pracę (trochę się naszukałam, muszę się przyznać:-) ):


1) wyrok Sądy Najwyższego z dnia 5 grudnia 2000 r. (sygn. akt I PKN 124/2000; publ. OSN 2002/15/354):

"Bezczynność i bierność pracownika powodująca brak skuteczności w wykonywaniu powierzonych mu zadań, może stanowić uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia i nie oznacza przerzucenia na niego ryzyka osiągnięcia efektu działania (ryzyka pracodawcy)."

 

2) wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1999 r. (sygn. akt I PKN 290/1999; publ. OSN 2001/4/110):

"Wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę spowodowane zmianami organizacyjnymi, ograniczeniem zatrudnienia, likwidacją stanowiska pracy itp. nie musi zbiegać się w czasie z chwilą faktycznego ich przeprowadzenia. Dlatego istnienie stanowiska pracy w dniu wypowiedzenia umowy o pracę nie jest równoznaczne z brakiem rzeczywistej przyczyny, o ile w okresie wypowiedzenia lub w późniejszym, nieodległym czasie stanowisko to zostaje faktycznie zlikwidowane w związku z tymi zmianami."

3) wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 września 1999 r. (sygn. akt I PKN 257/1999; publ. OSN 2001/1/14):

"Utrata zaufania do pracownika może uzasadniać wypowiedzenie umowy o pracę, mimo że jego zachowanie nie nosi cech zawinienia, jeżeli w konkretnych sytuacjach jest usprawiedliwiona, w tym znaczeniu, że od pracodawcy nie można wymagać, by nadal darzył pracownika niezbędnym zaufaniem."

4) wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1999 r. (sygn. akt I PKN 304/1999; publ. OSN 2001/4/118):

"Podanie w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę przyczyny pozornej (nierzeczywistej, nieprawdziwej) jest równoznaczne z brakiem wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie (...). Jeżeli wskazana w wypowiedzeniu przyczyna jest pozorna, to równocześnie jest ono bezzasadne, chyba że pracodawca wskazuje ponadto jakieś inne przyczyny wypowiedzenia usprawiedliwiające odmienne twierdzenie."

5) wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 kwietnia 1997 r. (sygn. akt I PKN 101/1997; publ. OSN 1998/3/83):

"Trudna sytuacja materialna, rodzinna czy osobista z reguły nie może powodować  oceny bezzasadności wypowiedzenia umowy o pracę pracownikowi zaniedbującemu swoje obowiązki."